Οι λέξεις και τα γραφήματατης Μαρίας Λιανού είναι αγγέλματα απ'το σκοτάδι της γλώσσας. Ιδιόχειρες γραφές απ'τα λαβυρινθώδη δίκτυα των αφηγήσεών της, που εκθέτουν και εκτίθονται στις πολλαπλές τους σημάνσεις. Ονοματοδοσίες, που υπομένουν την καταγωγική τους, σχεδιαστική χειρονομία, αποδίδοντάς την στη συμβολική της αναπλαισιώση. Μια παιγνιώδη υπενθύμιση αυτού του αδιατύπωτου της επιθυμίας αλλά και του αδύνατου μαζί της απόλαυσής της.
Η εμπορική – διαφημιστική γραφή του neon light υπαγορεύει έτσι, εκτρέποντας, το ανέκφραστο μέγεθος του ψυχισμού, τους ψιθυρισμούς του και τα ανομολόγητα ονόματά του. Τα εκτρέπει στην ανελέητη εκφορά τους, στην άνιση ιδέα που τα καθηλώνει. Η αγγλική γλώσσα της διαφημιστικής γραφής, που υπομνηματίζεται εδώ, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τ'απογυμνώνει ακόμη περισσότερο μέσα στο κατακτημένο status της αναίσχυντης αληθοφάνειάς της.
Η εμπορική – διαφημιστική γραφή του neon light υπαγορεύει έτσι, εκτρέποντας, το ανέκφραστο μέγεθος του ψυχισμού, τους ψιθυρισμούς του και τα ανομολόγητα ονόματά του. Τα εκτρέπει στην ανελέητη εκφορά τους, στην άνιση ιδέα που τα καθηλώνει. Η αγγλική γλώσσα της διαφημιστικής γραφής, που υπομνηματίζεται εδώ, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τ'απογυμνώνει ακόμη περισσότερο μέσα στο κατακτημένο status της αναίσχυντης αληθοφάνειάς της.
Η επιθυμία έτσι όσο εκφέρεται τόσο και απολύει τη πυρηνική της σιωπή, αναλαμβάνοντας όμως τη μετωνυμική της σαγήνη. Από ένα ίχνος απώλειας που είναι πάντα η επιθυμία γίνεται εδώ το θάμβος μόνο της υπόσχεσής της. Μια γλωσσική αντιστροφή που διαρρηγνύει το αδιάθετό της, το σχηματοποιεί και το αποδίδει στις μοναδικές του εκλάμψεις.
Φωτεινότητες,που μεταγράφουνε το ψυχισμό αναλώνοντάς τον, δίχως όμως και να τον εξαντλούν. Η υπεσχημένη του εκπλήρωση είναι ένα άγγελμα κενό, η πιο ερημική του εκδοχή. Ένα σινιάλο μέσα στη νύχτα της απώλειας. Μια φωτοχυσία που συσκοτίζει, που υποκρίνεται το ορατό του αοράτου, την αποκάλυψη του μυστικού, στην πραγματικότητα αυτή μόνο την απομάγευσή του.
Αυτό το αναπαράστατο της επιθυμίας που ρηγματώνει και την εικαστική γλώσσα. Η νύχτα που τη δοκιμάζει. Όλες τις εγγραφές του κόσμου. Ένα συμβολικό μέγεθος που διασώζει την αναπαράσταση και γίνεται η παραμυθία της. Φωνές πραγμάτων που δια-γράφουνε το είναι τους και υποκρίνονται τις λέξεις του. Μια ποιητική χειρονομία που αφιερώνει τον κόσμο στους συμβολισμούς του, στην ξ-ενικότητα του, στην ίδια τη καρδιά της νύχτας.
Η Μαρία Λιανού και η Μαρίνα Γεραλή σε μια κοινή έκθεση με τίτλο «Σημείο επαφής»
στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ, 25 Φεβρουαρίου - 21 Μαρτίου 2014, Λευκωσία.
Φωτεινότητες,που μεταγράφουνε το ψυχισμό αναλώνοντάς τον, δίχως όμως και να τον εξαντλούν. Η υπεσχημένη του εκπλήρωση είναι ένα άγγελμα κενό, η πιο ερημική του εκδοχή. Ένα σινιάλο μέσα στη νύχτα της απώλειας. Μια φωτοχυσία που συσκοτίζει, που υποκρίνεται το ορατό του αοράτου, την αποκάλυψη του μυστικού, στην πραγματικότητα αυτή μόνο την απομάγευσή του.
Αυτό το αναπαράστατο της επιθυμίας που ρηγματώνει και την εικαστική γλώσσα. Η νύχτα που τη δοκιμάζει. Όλες τις εγγραφές του κόσμου. Ένα συμβολικό μέγεθος που διασώζει την αναπαράσταση και γίνεται η παραμυθία της. Φωνές πραγμάτων που δια-γράφουνε το είναι τους και υποκρίνονται τις λέξεις του. Μια ποιητική χειρονομία που αφιερώνει τον κόσμο στους συμβολισμούς του, στην ξ-ενικότητα του, στην ίδια τη καρδιά της νύχτας.
Η Μαρία Λιανού και η Μαρίνα Γεραλή σε μια κοινή έκθεση με τίτλο «Σημείο επαφής»
στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ, 25 Φεβρουαρίου - 21 Μαρτίου 2014, Λευκωσία.