«Λάβετε φάγετε,
τούτο εστί το σώμα μου»
ο Κύριος
Και άγγιξε ποθούμενος το ξένο σώμα. Ξένο που έμοιαζε με το δικό του. Να ψηλαφεί τις σχισμές, να υγραίνει, και πάλι να’ ρχεται. Με ζέστη που όμοια σώμα δεν άγγιξε.
Τους τελευταίους σπασμούς διαδέχθηκαν τα πρώτα κύματα. Άσπρα στο σώμα και στο κάτασπρο σεντόνι.
Σώμα γυμνό, στο τέλος άδειασες, δεν είχες άλλο τρόπο να τελειώσεις.
Ό, τι ανήκει στο θάνατο σκέφθηκε, ανήκει και στην ηδονή του, και ησύχασε.
Ο έρωτας της ιδέας.
Το σώμα του έρωτα.
Και ο κίνδυνος.
Όλα συσσωρευμένα και ασύμμετρα.
Η φωτογραφία είναι από το homoanarchy
